هواچرخ
معنی کلمه هواچرخ در فرهنگستان زبان و ادب

هواچرخ

معنی کلمه هواچرخ در فرهنگستان زبان و ادب

{autogyro} [حمل ونقل هوایی] وسیله ای که با ملخ حرکت می کند و چرخانۀ اصلی آن مانند آسیاب بادی با باد به چرخش درمی آید؛ این وسیله قبل از بالگَرد اختراع شده است

معنی کلمه هواچرخ در دانشنامه عمومی

هواچرخ. یا جایروکوپتر یا اتوجایرو یا جایروپلن ( به اختصار جایرو ) به هواگردی گفته می شود که پروانهٔ بزرگ آن بدون موتور باشد. هواچرخ در ظاهر همانند بالگرد است اما حرکت آن یا به وسیله یک پروانه موتوری یا یک کابل کششی صورت می گیرد. گذشتن هوا از پیرامون پروانهٔ بزرگ، باعث بلند شدن هواچرخ از زمین می گردد. پروانه بزرگ هواچرخ هرزگرد است و به هیچگونه موتوری اتصال ندارد بلکه پروانهٔ کوچک به موتور متصل است و با چرخش این پروانه، بادهای شدید تولید شده و پروانهٔ بزرگ را می چرخاند تا نیروی برآر تولید شود.
هواچرخ نوعی هواگرد با بال متحرک است. در هواچرخ، برخلاف بالگرد، نیروی موتور فقط صرف پیشراندن می شود و نیروی برآر در اثر جریان هوائی که به بال یا پروانه می وزد و آن را به گردش درمی آورد ایجاد می شود. شکل ظاهری هواچرخ بسیار شبیه به بالگرد است ولی از نظر اصول پرواز با آن تفاوت دارد. پروانه بزرگ در هواچرخ همواره در شرایط خودگردی است و به همین دلیل حتی اگر موتور خاموش شود هواچرخ نیروی برآر دارد و دچار واماندگی نمی شود. بعبارت دیگر برخلاف بالگردها، در جایروکاپتر هیچگونه گیربکسی بین موتور پیشران و ملخ هرزگرد وجود ندارد تا خلبان با غیرفعال کردن آن گیربکس فاز خودگردی را آغاز کند.
این وسیله نوعی هواگرد است که از یک پروانه کوچک استفاده می کند تا پروانه بزرگ را بچرخاند. با وجود اینکه پروانه اصلی آنها در ظاهر شبیه یک پروانه اصلی بالگرد است ولی برخلاف بالگردها، هوا باید از پایین به بالای پروانه بزرگ جریان داشته باشد. این وسیله توسط یک مهندس اسپانیایی به نام Juan de la Cierva ساخته شد. هدف وی اختراع یک هواپیما بود تا پروازی مطمئن و ایمن در سرعت های پایین داشته باشد. اولین پرواز هواچرخ در ۹ ژانویه ۱۹۲۳ از فرودگاه کواترو وینتوس در مادرید بود. موارد استفاده از این وسیله امروزه در پروازهای تفریحی، سم پاشی مزارع و غیره می باشد.

معنی کلمه هواچرخ در دانشنامه آزاد فارسی

هَوا چَرخ (autogiro)
هَوا چَرخ
وسیلۀ نقلیه ای سنگین تر از هوا که با استفاده از بالی چرخان یا پروانه در هوا نگه داشته می شود. یک هوانورد اسپانیایی، با نام خوان دِ لا سیروا، نخستین هواچرخ را در ۱۹۲۳ با موفقیت طراحی کرد. بالِ گردندۀ هواچرخ فقط نیروی بالابر را تأمین می کند، اما وسیله را جلو نمی برد و ملخی معمولی آن را به پیش می راند. امروزه هواچرخ جای خود را به بالگرد داده است که بال چرخندۀ آن هر دو کار را صورت می دهد. بالِ چرخندۀ سه یا چهار پرّۀ هواچرخ در بالای وسیله و در سطحی افقی می چرخد و نیروی چرخش آن را موتور تأمین نمی کند. برش مقطعی پره ها به صورت بال های هواپیما و به شکل بال واره (ایروفویل) است. با حرکت هواچرخ به جلو، پروانه خودبه خود شروع به چرخیدن می کند که به خودچرخی معروف است. اگر سرعت حرکت کافی باشد، پروانه نیروی بالابر کافی را برای نگه داشتن هواگرد در هوا ایجاد می کند.

معنی کلمه هواچرخ در ویکی واژه

وسیله‏ای که با ملخ حرکت می‌کند و چرخانۀ اصلی آن مانند آسیاب بادی با باد به چرخش درمی‌آید؛ این وسیله قبل از بالگَرد اختراع شده است.

جملاتی از کاربرد کلمه هواچرخ

«بالگرد آمیخته» آن کلاس از بالگردهاست که ویژگی بالگرد و هواچرخ را با هم آمیخته کرده‌است. به‌عبارت دیگر، سازوکار این نوع از بالگردها، آمیخته‌ای از ویژگی‌های بالگرد معمولی و هواچرخ است. بالگرد آمیخته دارای یک سامانهٔ پیشران است و موتور به پروانه بزرگ اتصال دارد که دقیقاً مشابه با پیشران در یک بالگرد معمولی است؛ ولی خلبان می‌تواند به‌طور اختیاری موتور را به پروانه کوچک نیز متصل کند تا نیروی برآر برای پرواز کروز فراهم شود. به این صورت که پس از برخاستن از زمین و ورود به فاز پرواز کروز، خلبان می‌تواند نیروی موتور را از پروانه بزرگ جدا کند و به پروانه یا پروانه‌هایی کوچکتر که حول محور طولی می‌چرند منتقل نماید.
در بالگرد آمیخته، این دو ویژگی با هم آمیخته شده‌اند و خلبان می‌تواند انتخاب کند که خواه نیرو را به پروانه بزرگ بدهد و عمودپرواز از زمین بلند شود یا به پروانه‌های کوچک بدهد تا همانند هواپیما یا هواچرخ از باند فرودگاه بلند شود و پس از آنکه سرعت گرفت و وارد فاز پرواز کروز شد، نیرو را از پروانه بزرگ کاملاً جدا کرده تا آن پروانه وارد مرحلهٔ خودگردی شود.