هزار گوهر

زهی ضمیر چو بحرم فشانده بر سر تو هزار گوهر معنی بصد هزار اساس

به سفته گوهر خوشبوی خاک درگه تو هزار گوهر انجم فدا کند گردون

لعلت که باغ خنده ازو آب می‌خورد خون هزار گوهر سیراب می‌خورد

زنوک کلک تو هر دم ز عالم معنی هزار گوهر ناسفته بیش سفته شود

مهل این نفس را دمی بی‌فکر تا بیابی هزار گوهر بکر

هر آن فریب کز اندیشه تو می‌زاید هزار گوهر و لعلش بها و کابینست

گر سنگ بلا ببارد ابر غم دوست آن سنگ به صد هزار گوهر ندهند

هزار جان مقدس هزار گوهر کانی فدای جاه و جمالت که روح بخش جهانی

از این میانه تو را گوهر مراد که داد هزار گوهر غلتان گر از مژه سفتی

چو پای شاه ببوسید، هر که جانی داشت هزار گوهر شادی ز دیده باران کرد