نوشکفته

هزار شکر که از نوشکفته گشت گلی زابر لطف الهی ز بوستان حسن

گلهای نوشکفته بهر بوستان که هست پیش رخ تو خار نماید چنانکه هست

داریم دلبری که چو روی و چو موی او گلبرگ نوشکفته و مشک بتاب نیست

خیز ای گل نوشکفته درشو به چمن تا جامه دریده غنچه بر شاخ شود

از شاخ شکوفه سرنگون سازترم وز نرگس نوشکفته بیمارترم

کاین جهان را ناگهان از خرمی امروز کرد بوستان نوشکفته عدل سلطان جهان

گرچه هستم چو لاله سوخته دل چون گل نوشکفته خندانم

منم آن نوشکفته باغ صد رنگ که تو بر من بگفتی آن همه ننگ

روی یارم نوشکفته بوستانی پر گل است بر درآن بوستان چون بوستان بان بینمت

گل‌های نوشکفته به وصف تو در چمن هر یک سفینه‌ای‌ست ز درهای معنوی