کفشگر

یکی کفشگر بود و موزه فروش به گفتار او تیز بگشاد گوش

در دکان کفشگر چرمست خوب قالب کفش است اگر بینی تو چوب

دو دست کفشگر گر ساکنستی همیشه گربه در انبان نگشتی

بقوت تو من از جمله بنی آدم تراش کردم چیزی که کفشگر زادیم

چنین بود تا کودکی کفشگر زنی خواست با چیز و نام و گهر

گفت این کودک بگو تا آن کیست گفت آن کفشگر مقصود چیست

سیمت ز کل حبه طلب ورنه ازو سگ داند و کفشگر که در انبان چیست

و رییس آن شهر مردی علوی بود و از همه صناع‌ها که در آن شهر بود کفشگر بیشتر بود.

بزد کفشگر جام می هفت و هشت هم‌اندر زمان آتشش سخت گشت

بود آنجا کودکی درویش حال کفشگر بودش پدر بی ملک و مال