نفی باطل

معنی کلمه نفی باطل در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] از آن جا که خداوند ، حق :«ذلِکَ بِاَنَّ اللّهَ هُوَ الحَقُّ» و منشأ حق:«اَلحَقُّ مِن رَبِّکَ» است در آفرینش او (عالم تکوین) و آنچه وی تشریع کرده هیچ گونه باطلی راه ندارد.
بطلان در آفرینش الهی راه ندارد و این امر به دو معناست:
← عدم نقص در عالم خلقت
قرآن کریم بارها شریعت پیامبران خود را متصف به حق و پیراسته از هرگونه باطل وصف کرده است:«لَقَد جاءَت رُسُلُ رَبِّنا بِالحَقِّ». درباره قرآن مجید نیز به نحو خاص فرموده است:«لا یَأتیهِ البطِلُ مِن بَینِ یَدَیهِ ولا مِن خَلفِه». به موجب این آیه، هیچ کتاب و سخنی توان برتری بر قرآن و ابطال حجیت آن را نخواهد داشت و نیز هیچ گونه تحریفی دامنگیر آن نتواند گردید. تعالیم و احکام بیان شده در آن نیز حق و درست است و در آیاتی همچون «اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی اَنزَلَ عَلی عَبدِهِ الکِتبَ ولَم یَجعَل لَهُ عِوَجا _ قَیِّمًا» و «ذلِکَ الدّینُ القَیِّم»، «اِنَّ هذا القُرءانَ یَهدی لِلَّتی هِیَ اَقوَمُ ویُبَشِّرُ المُؤمِنینَ الَّذینَ یَعمَلونَ الصّلِحت» بدان تصریح شده است.
[ویکی فقه] نفی باطل (قرآن). باطل در لغت ، قرآن و حدیث ، اسم فاعل از بطلان است و دارای مفهوم تقابلی « ضد حق » است.
هرگونه گزاف و باطل در آفرینش و هستی راه ندارد.«وما خلقنا السماء والارض وما بینهما بـطلا ذلک ظن الذین کفروا...»؛ ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این گمان کافران است؛ وای بر کافران از آتش ( دوزخ )!
آفرینش انسان
راه نداشتن هرگونه گزاف و باطل، در آفرینش انسان راه ندارد.«افحسبتم انما خلقنـکم عبثا وانکم الینا لاترجعون• فتعــلی الله الملک الحق لا الـه الا هو رب العرش الکریم»؛ آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم، و بسوی ما باز نمی گردید؟ پس برتر است خداوندی که فرمانروای حقّ است (از اینکه شما را بی هدف آفریده باشد)! معبودی جز او نیست؛ و او پروردگار عرش کریم است! «ایحسب الانسـن ان یترک سدی»؛ آیا انسان گمان می کند بی هدف رها می شود؟!

جملاتی از کاربرد کلمه نفی باطل

خود نفی باطل اول لفظ شهادتست اول اعوذ وانگهی الحمد والضحاست