کیمیای سعادت

گه کنی از خاک کیمیای سعادت لعل بدخش آوری ز صخره صما

عشقست کیمیای سعادت درین طریق زان کیمیا اگر قدری یافتی بگو

به جان ستاند، اگر باد گردی آرد ازو که کیمیای سعادت ز رایگان یابم

صائب ز کیمیای سعادت غنی شود هر کس رسیده است به فکر صواب تو

بدان که اول مقام از مقامات دین یقین است و معرفت، پس از معرفت خوف خیزد و از خوف زهد و صبر و توبه و صدق و اخلاص و مواظبت بر ذکر و فکر بر دوام پدید آید. و از آن انس و محبت خیزد و این نهایت مقامات است. و رضا و تفویض و شوق این همه خود تبع محبت باشد. پس کیمیای سعادت پس از یقین و معرفت که خود را و خدا را بشناخت، خوف است و هرچه پس از آن است بی وی راست نیاید و این به سه طریق به دست آید:

بیاموزمت کیمیای سعادت ز همصحبت بد جدایی جدایی

که کیمیای سعادت در این جهان سخن است بزرجمهر چنین گفته بود با کسری

هستی تو کیمیای سعادت به نشأتین اکسیر اعظمی تو و گوگرد احمری

نویسندگان و نظریه پردازانی، به خصوص در میان مسلمانان، نیز بوده‌اند که نوروز را آیینی ناپسند و مذموم می‌دانستند. برخی روحانیون، پس از انقلاب ۱۳۵۷، سعی در زدودن نوروز از تقویم ایران کردند. ابوالقاسم خزعلی نیز گفت: «امیدوارم عیدغدیر جای نوروز را بگیرد». پیشتر از این نیز ابوحامد محمد غزالی در کیمیای سعادت نوشته بود: «... اظهار شعار گبران حرام است بلکه نوروز و سده باید مندرس شود و کسی نام آن نبرد…».

هرکه این شرط را نکو دارد کیمیای سعادت او دارد

و بالجمله شکی نیست که مرتبه یقین اشرف فضایل، و افضل کمالات، و اهم اخلاق، و اعظم صفات است کیمیای سعادت و معراج کرامت است اکسیر اکبر و کبریت احمر است تشریفی است که قامت قابلیت هر کس بدان آراسته شد محرم خلوتخانه انس گردید و افسری است که تارک هر بنده به آن پیراسته شد قدم در حرم قدس نهاد.