چاه یوسف

آنکه از قعر چاه یوسف را داد بر تخت جا علی است علی

نزد ما حیف ست گو نزد زلیخا میل باش جذبه ای کز چاه یوسف را به بازار آورد

وین طرفه‌تر که هست بر اعدات نیز تنگ پس چاه یوسف است اگر چاه بیژنست

ز چاه یوسف مصری به اوج جاه رسید عروج مرد به قدر فتادگی باشد

کدام دلو فرورفت و پُر برون نامد؟! ز چاه یوسف جان را چرا فغان باشد؟!

در قعر چاه یوسف خور، گشت سرنگون یونس به بطن حوت شد و خضر در ظلم

زنخ کدام یکی چاه سرنگون از سیم چه چاه یوسف مصری برو ببرده پناه

ز رایش چاه یوسف بی‌اثر بود وگرنه یوسفی کردی نه چاهی

هم از تصرف بی تابی زلیخا بود به چاه یوسف اگر راه کاروان افتاد

چه پرسی از من بیدل که چاه یوسف کو مگر بسیب زنخدان تو اشاره نکردم