وهمن

به روایت دینکرد، پشوتن یکی از هفت حاکم جاودانه ایست که در کُهَندِژ یا قُهَندِز، به همراه ۱۵۰ نفر از پیروان خویش زندگی می‌کند. آن‌طور که در وهمن یسن شرح داده شده‌است، وی در پایان هزارهٔ یازدهم به عنوان محافظت‌کننده از مذهب برمی‌خیزد و به احیای ایمان می‌پردازد و این زمانی ست که دوران هزارسالهٔ حکومت دیوها طی شده‌است.

گفتنی است در برخی از ادبیات دینی، امشاسپندان در جهان مادی دارای نقشی به‌عنوان نگهبان شش گروه از آفریده‌های جهان هستند: وهمن نگهبان جانوران سودمند، اشه وهیشه نگهبان آتش، خشتره وییریه نگهبان فلزات، سپنته آرمیتی نگهبان زمین، هیوروتات نگهبان آب، امرتات نگهبان گیاهان.

هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و نیز روشنفکری برجسته بود. بسیاری از پژوهشگران، رمانِ بوف کور او را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند. هرچند آوازهٔ هدایت در داستان‌نویسی است، امّا آثاری از متون کهن ایرانی مانند زند وهمن یسن و نیز از نویسندگانی مانندِ آنتون چخوف و فرانتس کافکا و آرتور شنیتسلر و ژان پل سارتر را نیز ترجمه کرده است. او همچنین نخستین فرد ایرانی است که متونی از زبان پارسی میانه (پهلوی) به فارسی امروزی ترجمه کرده است.

در نوشته‌های زرتشتی مربوط به سده‌های نهم تا دوازدهم، پادشاه افسانه ای تورانی، افراسیاب (در کنار ضحاک و اسکندر) منفورترین شخصیت‌هایی هستند که اهریمن علیه ایرانیان خلق کرده‌است. (زند وهمن یسن ۷٫۳۲؛ مینوی خرد ۸٫۲۹)