هم تنگ

بیداد بین که دور شب و روز می کند با لعل تنگ بار تو هم تنگ لاله را

در دو روز زندگی، واعظ غم روزی مخور رزق اگر تنگ است، باشد وقت از آن هم تنگ تر!

چون کسی در اصل همرنگ اوفتاد دولتش زآغاز هم تنگ اوفتاد

بیدل از درد وطن خون ‌گشت ذوق عبرتم بس که یاد آشیان کردم قفس هم تنگ شد

همه از گربهٔ هم رنگ گشتند به شُکر آن شَکَر هم تنگ گشتند

هم رنگ رخت سمن نگیرد هم تنگ لبت شکر نیاید

من ار سخت بستم کمر را به مهرت تو هم تنگ بستی میان را به کینم

هم پست پیش قدرش این طاق نه رواق هم تنگ بر جلالش این کاخ ششدر است‌

از مدرسه بگریز که بس تیره درونی در پهلوی هم تنگ چو اوراق کتابست

ای عشق تو با وجود هم تنگ در راه تو کفر و دین به یک رنگ