هادوا

معنی کلمه هادوا در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی هَادُواْ: یهودیگری را شعار خود کردهاند
معنی رَاعِنَا: رعایتِ ما را بکن (در عبارت "لا تقولوا راعنا و قولوا انظرنا" به معنی به جای "راعنا "بگوئید : "انظرنا "،نهی از گفتن کلمه "راعنا"به این دلیل بوده که مسلمانان وقتی کلام رسول خدا صلی الله وعلیه و آله را درست ملتفت نمیشدند ،به دلیل اینکه ایشان گاهی به سرعت...
ریشه کلمه:
هود (۲۱ بار)
(به فتح ه) رجوع و توبه. «هادَالرَّجُلُ هَوْداً» یعنی توبه کردو به سوی حق برگشت. . یعنی: ما بسوی تو بازگشتیم. و نیز هود داخل شدن به دین یهودیت است گویند: «هاد تَهَوَّدَ» یعنی به دین یهودیت داخل شد. . به آنان که یهودی شده‏اند هر ناخنداری را حرام کردیم، اسم فاعل آن هائِد است. هُود: (به ضم ه) به معنی یهود است . گفتند هرگز داخل بهشت نشود مگر آنکس که یهودی یا نصرانی باشد. طبرسی فرموده: درباره این لفظ سه قول هست اول آنکه: آن جمع هائد است مثل عائذ و عوذ مذکر و مونث در آن یکسان است و آن به معنی تائب است. دوم اینکه مصدر است و به فرد و جمع صلاحیت دارد. سوم آنکه اصل آن یهود است و یاء آن حذف شده است. اقرب الموارد پس از نقل قول اول گوید: بنابراین هود کلمه عربی است و به قولی عجمی است مثل نوح و لوط و آنگاه گفته: بعید نیست که مخفّف یهود باشد و یاء از کثرت استعمال حذف شده است.

جملاتی از کاربرد کلمه هادوا

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا اختلافست میان علما که این آیت محکم است یا منسوخ، جماعتی گفتند منسوخ است و ناسخ آنست که گفت عزّ و جلاله وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ ابن عباس گفت چنان می‌نماید که عمل صالح از جهودان و ترسایان و صابئان مقبول بود و بهشت ایشان را موعود، بحکم این آیت که گفت إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا وَ النَّصاری‌... پس چون آیت وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ فرود آمد این آیت منسوخ شد و این حکم بگشت. اما قول مجاهد و ضحاک آنست که این آیت محکم است و هیچ چیز از آن منسوخ نیست، و تقدیرش آنست که انّ الذین آمنوا و من آمن من الذین هادوا و در معنی آیت در طریق است: یکی آنست که إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا مؤمنان بحقیقت میخواهد هم از این امت و هم از امتهای گذشته، میگوید ایشان که از دل پاک و اعتقاد درست راست ایمان دارند بغیب ایمانی تصدیقی و تسلیمی، گردن نهاده و گوش فرا داشته، و رسالت و پیغام پذیرفته، از هر پیغامبر که آمد بهر هنگام که بود.