گوهرنگار

معنی کلمه گوهرنگار در لغت نامه دهخدا

گوهرنگار. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] ( نف مرکب ) نگارنده گوهر. || ( ن مف مرکب ) به گوهر نگارشده. گوهرآگین. مرصع. ( بهار عجم ) مزین به گوهر. گوهرنشانده. ( آنندراج ) :
ز زرین و سیمین گوهرنگار
ز دینار و از گوهر شاهوار.فردوسی.یکی تخت پیروزه میش سار
یکی خسروی تاج گوهرنگار.فردوسی.همان جامه دیبای چینی هزار
از او پنج زربفت گوهرنگار.فردوسی.بلورینه تختی درّ شاهوار
بتی بر وی از زرّ گوهرنگار.اسدی.و اندر نبرد خنجر گوهرنگار تو
از رنگ خون دشمن سازد نگار ملک.مسعودسعد.چو زین آبگون چرخ گوهرنگار
گذشته ز سالش دو پنج و چهار.اسدی.باد مسلم شده کف و بنان ترا
خنجر گوهرنگار خامه گوهرفشان.خاقانی.نخست از جواهر درآمد به کار
که دراعه و درع گوهرنگار.نظامی.در معاطف عاطف و مواقف اجلال ، سه مربط فیل با اجلال زرتار و هودج گوهرنگار. ( از دره نادره چ شهیدی ص 484 ).
- گنبد گوهرنگار ؛ آسمان پرستاره :
گشت بساط ثناش مرکز عودی لباس
گشت ضمان بقاش گنبد گوهرنگار.خاقانی.- چرخ گوهرنگار ؛ آسمان پرستاره.

معنی کلمه گوهرنگار در فرهنگ عمید

۱. چیزی که آن را با جواهر زینت داده باشند.
۲. [مجاز] گریان.

معنی کلمه گوهرنگار در فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) نگارند. جواهر زینت دهند. گوهر . ۲ - مزین بجواهر مرصع گوهر نشانده : تاجی گوهر نگار بر سر نهاد .

معنی کلمه گوهرنگار در فرهنگ اسم ها

اسم: گوهرنگار (دختر) (فارسی)
معنی: مرصع

جملاتی از کاربرد کلمه گوهرنگار

به خلخال زرین گوهرنگار که در پای‌بوست بود پایدار
بدین گونه تا تخت گوهرنگار بشد پایه ها ناپدید از نثار
وزان رفتن کاخ گوهرنگار پرستندگان و زن تاجدار
صدف‌وار این جلد گوهرنگار لبالب بود از در شاه‌وار
بیاراست ایوان گوهرنگار ز قنوج هرکس که بد نامدار
ز زرین و سیمین گوهرنگار ز دینار وز گوهر شاهوار
زعکسش لرزه بر آیینه گوهرنگار افتد صدف بر خویش می لرزد چو گوهر شاهوار افتد
چو جمشید با جام گوهرنگار چو خورشید با گوهر زرنگار
به گیتی جز این تیغ گوهرنگار که دیده رگ ابر یاقوت‌بار؟
بیاراست ایوان گوهرنگار نهادند خوان و می خوشگوار