کن فیکون

مردان تو در دایرهٔ کن فیکون دل نقطهٔ وحدتست و از عرش فزون

گشته راضی بحکم کن فیکون رسته از زحمت و ز خیر کسان

ای هرچه رمیده وارمیده در کن فیکون تو آفریده

تو به فرمانده اوضاع کنون می‌خندی من به فرماندهی کن فیکون می‌خندم

به زور خط شعاعی چنان شود سفته که سر کن فیکون آشکار گردد از آن

مرا درونه تو شهری جدا شمر به سر خود به آب و گل نشد آن شهر من به کن فیکون شد

دمیکه قهر کنی چون قضای کن فیکون مجال نطق نماند مسیح مریم را

سکون ز بیستون شد، چو قصر کن فیکون شد صدای شیون شیرین، به چرخ بوقلمون شد

گه مدرس شود و درس کند بر سر صدر تا شود کن فیکون صدر جهان مرتبسی

به نوکِ کلک ازل هر چه بودنیست نگاشت قضای کن فیکون بر صحیفة مبدا