چشتی. [ چ َ ] ( اِخ ) شهرت خواجه ابواحمد ابدال است که سرآمد مشایخ چشت و پسر سلطان فرسنافه بوده است. رجوع به نفحات الانس چ توحیدی پور ص 323 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 305 شود. چشتی. [ چ َ ] ( اِخ ) شهرت خواجه قطب الدین مودود است که پسر مهین خواجه یوسف بن محمدبن سمعان و از شیوخ متصوفه بوده و در سن 26 سالگی پس از وفات پدر بجانشینی وی منصوب شده است. رجوع به تاریخ گزیده ج 1 ص 772 و نفحات الانس چ توحیدی پور ص 326 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 320 و 329 و رجوع به چشت شود.
معنی کلمه چشتی در فرهنگ فارسی
( سلسله ) سلسله ای از صوفیان که سرپ دودمان آن خواجه ابو احمد ابدال بود و پس ازو خواجه قطب الدین مودود و خواجه معین الدین و نجیب الدین شیخ المشایخ چشتی است که سلسله درویشان چشتی بدو منتهی شود . شهرت خواجه قطب الدین مودود است که پسر مهین خواجه یوسف بن محمد بن سمعان و از شیوخ متصوفه بوده و در سن ۲۶ سالگی پس از وفات پدر به جانشینی وی منصوب شده است .
معنی کلمه چشتی در دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] چشتی (ابهام زدایی). چشتی ممکن است اسم برای اشخاص و شخصیت های ذیل بوده و یا در معانی ذیل به کار رفته باشد: • ابدال چشتی، خواجه ابواحمد اَبْدالِ چِشْتی (۲۶۰-۳۵۵ق/۸۷۴-۹۶۶م)، از مشایخ بزرگ سلسلۀ چشتیه در سده های ۳ و ۴ قمری • برهان الدین جانم چشتی، از مشایخ طریقت چَشْتیّه در هند جنوبی در قرن دهم• معین الدین بن غیاث الدین سجزی چشتی، از عرفای قرن ششم و مروّج سلسله چشتیه در هند• محمد سلیمان تونسری چشتی، معروف به حضرت خواجه، از علما و عرفای نام دار هند در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری/ هیجدهم و نوزدهم میلادی• مودود بن یوسف چشتی، از مشایخ سلسله چشتیه ...
جملاتی از کاربرد کلمه چشتی
اکبر کبیر و همسرش جودا بای (مریم الزمانی) پس از سال‌ها انتظار برای داشتن پسری که وارث تاج و تحت باشد به درگاه شیخ سلیم چشتی (۱۴۷۸–۱۵۷۲ میلادی) از صوفیان بزرگ آن دوره، دعا می‌کنند و پس از مدتی صاحب پسری می‌شوند که او را «سلیم» نام می‌نهند. نورالدین محمد سلیم در ۱۷ ربیع‌الاول ۹۷۷ قمری / ۳۱ اوت ۱۵۶۹ میلادی در منزل شیخ سلیم که اکبر به او ارادت داشت زاده شد، و به همین سبب او را سلیم نام نهادند. اکبر فرزندش را «شیخو بابا» می‌نامید و روستای محل زایش سلیم که سیکری (در نزدیکی اگرا) نام داشت را بعدها به شهر فاتح‌پور سیکری تبدیل شد.
ادهمیه، طریقتی است صوفیانه که به ابراهیم ادهم منسوب است. سلسلهٔ چشتیه نیز شجرهٔ طریقت خود را از طریق شیخ ابواسحاق چشتی (معروف به شامی) به ابراهیم ادهم می رساند. از زندگانی رهبر این طریقت اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما وی را زاهدی معرفی کرده اند که در سیر و سیاحت به سال ۱۶۱ ه.ق در شام درگذشت.