پزان

معنی کلمه پزان در لغت نامه دهخدا

پزان. [ پ َ ] ( نف ، ق ) صفت فاعلی بیان حالت از پختن. در حال پختن. || پزاننده : گرمای توت پزان. آش برگ پزان.

۱. = پزاندن
۲. پزاننده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): فصل خرماپزان.

( صفت ) ۱- در حال پختن . ۲- در ترکیب بمعنی ( پزاننده ) آید : ( گرمای توت پزان. )

خون جگر نظر کن سودا پزان خود را با گوشت پاره دل در دیگ سینه جوشان

نان پزی دیوانه و بیچاره شد وز میان نان پزان آواره شد

پختهٔ باید بلای عشق را کار این سودا پزان خام نیست

در بیشه درافتاده در نیم شبی آتش در پختن این شیران تا مغز پزان گشته