پایست

همه کون و مکانم زیر پایست مرا در لامکان پیوسته جایست

راه عشق از روی عقل از بهر آن بس مشکلست کان نه راه صورت و پایست کان راه دلست

خصمت از عریان تنی چون مار ماهی پیچد به خود دشمنت هم بی سر و پایست هم بی دست و پاست

مباش غرّه بدین پنج روز نقد حیات که عمر بر سر پایست و چرخ بر سر کار

اگر خواهی که تو بیرون گریزی نه پایست و نه چنبر چون گریزی

به پایست بر در فرستاده ای سخنگو خردمند آزاده ای

از ایران همه دشت تورانیان سر و دست و پایست و پشت و میان

هر که را پایست جوید روزیی هر که را پا نیست کن دلسوزیی

چنین تا به پایست گردان سپهر ازین تخمه هرگز مبراد مهر

به عذر ماضی تا کین ز خصم بستاند نشسته بر سر پایست و بر سر پیمان