وبد

سپهر نیک وبد از یکدگر جدا نکند تمیز گندم و جواز هم آسیا نکند

بر نیک وبد جهان پر درد و دریغ گه خنده کنم چو برق و گه گریه چو میغ

خوش باش دلا که نیک وبد میبرسد با خلق جهان داد و ستد میبرسد

هرچه هست از خشک و تر در راه وی آتش بجان زن هرچه بود از نیک وبد قربان آنروی نکو کن

چو دیو ناکسم وبد سپاس وبد کردار مباد در همه عالم کسی به کردارم

دلا به نیک وبد روزگار صابر باش نصیحی است نکو کز پدر مرا یاد است

سپاس از جهاندار پروردگار کزویست نیک وبد روزگار

در اینجا چون شناسای خود آئی بنور عشق بی نیک وبد آیی

مصاحب به هر خوب وبد باش و یار بشو پیش گل گل بر خار خار

آنکو که ز اندیشه، نیک وبد عالم را با دیده دل بیند، در آینه زانو