عیب دار. [ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) عیب دارنده. معیوب و دارای عیب. ( ناظم الاطباء ) : که تو هم عیب دار و عیبناکی خدا را شد سزا از عیب پاکی.ناصرخسرو.عیب نمایی مکن آیینه وار تا نشوی از نفسی عیب دار.نظامی.
معنی کلمه عیب دار در فرهنگ عمید
دارای عیب، معیوب.
معنی کلمه عیب دار در فرهنگ فارسی
عیب دارنده معیوب و دارای عیب
جملاتی از کاربرد کلمه عیب دار
چون آینه عیب جو در این بزم تا عیب نماست عیب دار است
تمام رس نبود باده ای که کف دارد که عیب دار بود گوهری که تف دارد