هم خانه

سلطان خرد برون شد از تخت هم خانه به باد داد و هم رخت

گر آتش اندوه برین آب بماند هم رخت براندازم و هم خانه بسوزم

ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی کرده مالامال خون پیمانه دیوانگی

و کاشکی این کودک هرگز نزادی و مرا با او این الف نبودی تابسبب او این خون ناحق ریخته نشدی و این اقدام بی وجه نیفتادی؛ و کدام مصیبت از این هایل تر که هم خانه خود را بی موجبی هلاک کردم و بی تاویل لباس تلف پوشانیدم؟

کسی را دوست می دارم که با من همیشه همدم و هم خانه باشد

گر برون حجره شه بیگانه بود غم مخور چون در درون هم خانه بود

هم خویش را بیگانه کن، هم خانه را ویرانه کن، وآنگه بیا با عاشقان هم‌خانه شو؛ هم‌خانه شو.

چنین جانم ز دل کی سیر گشتی اگر جانانه‌ام هم خانه بودی

با رقیبان شده بر بوی توام هم خانه هیچ کس دوست نبوده ست چنین دشمن را

با غمزهٔ غارتگر ترکانه درآ از در هم خانه به یغما بر، هم شهر مسخر کن