زیانکار

مبادا هیچکس یا رب زیانکار پشیمانی دل امروز هم شب کرد داغ فرصت دوشم

گر بدین مایه زیانکار شوی وای آن روز که هشیار شوی

خشنود شوی چون دل خشنود نیابی ترسم که زیانکار کسی سود نیابی

دوست گر باشد زیانکار ای پسر رو طمع زان دوست بردار ای پسر

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ای ایشان که بگرویدند، إِنْ تُطِیعُوا الَّذِینَ کَفَرُوا اگر فرمان برید ایشان را که بمن کافر شدند، یَرُدُّوکُمْ عَلی‌ أَعْقابِکُمْ برگردانند شما را بپس باز، فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِینَ (۱۴۹) تا برگردید و زیانکار باشید.

قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ میگوید: زیانکار و نومید شدند ایشان که دروغ شمردند خاستن از گور، و شدن پیش خدای جل جلاله تا جزاء اعمال بینند.

هر خون که فشاند مژه در دل فتدم باز خود را به غم دوست زیانکار ندانم

در این سوره سخن از زیانکار بودن همه انسان‌ها به میان می‌آید، و فقط یک گروه را که: ایمان آورده‌اند، عمل صالح انجام می‌دهند، یکدیگر را به حق سفارش می‌کنند و یکدیگر را به صبر توصیه می‌کنند را استثنا کرده و زیانکار نمی‌داند. به بیان دیگر این سوره همراهی علم و عمل را موجب سعادت و نجات بشر می‌داند.

و بدان که خوشی و راحت وی زود بگذرد و رنج دراز بماند و این هدایت بهیمه را نباشد، ولیکن این هدایت به کفایت نیست که چون داند که زیانکار است و قدرت دفع ندارد چه فایده بود چون بیمار که داند که بیماری وی را زیانکار است، ولیکن بی دفع آن قادر نبود.

رنجور شد و بیم زده خلق زیانکار تا شاه جهان آن ره دشخوار بپیمود