سروقد

جز سروقد دوست که بر داده مشک تر سرو آنچه دیده ایم به گلزار بی بر است

غم به خوبان سروقد مرساد قوم نیک‌اند، چشم بد مرساد

به جز از سروقد و طلعت همچون قمرت برسر سرو ندیدم قمری درعالم

چون فاخته گر شیفته سروقد بست آواز حزین و ناله زارش کو

کز زلیخای لطیف سروقد هم‌چو شیران خویشتن را واکشد

بر سپاه دل شکست افتاد تا تو سروقد قامتی در صف خوبان چون علم افراشتی

سرو بلندم تو را راست نشانی دهم راستتر از سروقد نیست نشانی راست

روز قیامت کسی گر نبود باورش سروقد خویش را خیز و خرامی بده

بلند گشت سخن چون به قامت تو رسید چو ذکر قامت خوبان سروقد کردیم

جان ما عاشق سروقد جانانه شدست غرقه بحر غمش از پی در دانه شدست