غرور جوانی

ز من هر که را زخم جانی رسید همه از غرور جوانی رسید

روزی به غرور جوانی سخت رانده بودم و شبانگاه به پای گریوه‌ای سست مانده.

چو عندلیب چه فریادها که می‌دارم تو از غرور جوانی همیشه در خوابی

سر فروتنی انداخت پیریم در پیش پس از غرور جوانی و دست بالایی