سنایی

ای سنایی به گرد شرک مپوی آنچه گوید مگوی عقل مگوی

روی بنماید عروس دین ترا گر هیچ تو با قناعت چون سنایی غزنوی گردی قرین

ای سنایی گر ترا تا روز محشر در شمار پیش خوانده گفته را با گفته‌ها کردار کو

شعر من جان سنایی تازه کرد تا مرا از فضل تلقین کرده‌ای

ای سنایی خواجگی در عشق جانان شرط نیست جان اسیر عشق گشته دل به کیوان شرط نیست

از سخنهای سنایی سیر کی گردند خود جز کسی کو در ره تحقیق بینایی بود

جز برای دین نفس هرگز مزن تا زنده‌ای چون سنایی پای همت بر سر سیار زن

دزد شبرو منم ای دلبر اندر غم تو چون سنایی ز پی وصل تو عیار توام

وز می خوش خسب گزین صبح سنایی تا صبح قیامت بدمد مرد صبوح است

او درس‌های ابتدایی را در دبستان حیات قم گذراند و پس از آن وارد دبیرستان سنایی شهر قم شد و هم‌زمان با دورهٔ دبیرستان، به تحصیل علوم اسلامی در حوزه علمیه قم مشغول شد. او در خرداد سال ۱۳۲۲ رسماً به حوزه علمیه قم وارد شد. فقه و اصول را نزد سید حسین طباطبایی بروجردی، عبدالجواد جبل عاملی، سید محمد حجت کوه‌کمری و فلسفه را نزد سید محمدحسین طباطبایی و سید رضا صدر فرا گرفت.

مولوی نیز در بسیاری موارد از اشعار رودکی استقبال کرده است؛ که مهم‌ترین آن‌ها شعری ست که مولوی در مرثیهٔ سنایی سروده است که تقلیدی مستقیم از سروده‌ای از رودکی به این مطلع است: { مرد همانا که مرادی بمرد/مرگ چنان خواجه نه کاریست خرد}

عباس اقبال در مقدمه دیوان معزی قول عوفی را مردود دانسته و می‌نویسد معزی مدت‌ها بعد از این واقعه زنده بوده است، و اما از مرثیه‌ای که سنایی در مرگ معزی گفته معلوم می‌شود که شاعر سرانجام به همان زخم تیر درگذشته است و تاریخ مرگ او بین ۵۱۸ و ۵۲۱ هجری قمری بوده است.

آشنا شو چون سنایی در مثال راه عشق تا شوی نزد بزرگان رازدار و آشنا