سمن بر

برای جست و جوی آن سمن بر دلاسا داده راهی شد برادر

زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت هر دم بر من به درد دیگر بگذشت

زرشک لاله رویش، سمن بر خاک، بنشیند ز شرم سنبل زلفش، بنفشه، سوگوار افتد

شسته‌رویان چو روی گل شستند چون سمن بر پرند گل رستند

دگر باره فراز آمد بت آرای نگارید آن سمن بر را سراپای

گر نام تو بر آزرُ خرّاد بخوانند نسرین و سمن بر دمد از آزر خرّاد

توراست مار قرین بر فراز برگ سمن مراست برگ سمن بر فراز مار قرین

سمن رخ یکی و سمن بر یکی که پیدا نه رخشان زماه اندکی

صحبت از برگ سمن بر گل فروغ انداخته شامت از مشک ختن بر ماه پرچین ساخته

به گرد برگ سمن بر دمیده سنبل تر چو شاهدی که برآید خطش به گرد عذار