ساعت شنی

این ستاره مرکزی یک کوتوله سفید بوده و اخیراً با استفاده از دوربین ارتقاء یافته «میدان عریض» نصب شده بر تلسکوپ فضایی هابل کشف شده‌است. ستاره ذکر شده در حال حاضر دارای جرمی حدود ۰٫۶۴ جرم خورشید بوده و توسط یک صفحه استوایی متراکم منحصربه‌فرد تشکیل شده از گاز و غبار، احاطه شده‌است. احتمالاً این صفحه متراکم باعث برون‌ریزی ستاره برای تشکیل ساختار دوقطبی، همانند ساعت شنی شده‌است. این ساختار دوقطبی، ویژگی‌های جالب فراوانی را نشان می‌دهد که در این سحابی سیاره‌نما دیده می‌شود؛ از جمله دیواره‌های یونیزاسیون، گره‌ها و لبه‌های تیز.

نرهای بالغ موهای بلندتری در پشت خود دارند و یک لکه قرمز روشن و برجسته از پوست تقریبا به شکل یک ساعت شنی روی سینه خود دارند. ماده‌ها نیز این لکه‌ را دارند، اما در مواقع عادی کمتر مشخص می‌شود، مگر در زمان فحلی که خود را بصورت «گردن‌بندی» از تاول‌های پر از مایع نشان می‌دهد. نرها به طور متوسط ​​18.5 کیلوگرم (41 پوند) و ماده ها به طور متوسط ​​11 کیلوگرم (24 پوند) وزن دارند. طول سر و بدن 50 تا 75 سانتی متر (20 تا 30 اینچ) و دم 30 تا 50 سانتی متر (12 تا 20 اینچ) است.

در اواسط تا اواخر دهه ۱۸۰۰، از کرست ساعت‌شنی برای برجسته نشان دادن پستا ن‌ها و نشیمنگا ه زنان استفاده شد که با گذر زمان، محبوب شد. این کرست، کمر زنان را با فشرده سازی و کاهش سایز آن به سختی باریک می‌کند و برای زنان اندام ساعت شنی ایجاد می‌کند.

یک پیکر ساعت‌شنی را می‌توان با اندازه‌گیری دور بدن یک زن تعریف کرد. دور پستان‌ها، کمر و نشیمنگا ه باید دارای نسبت مشخصی باشند تا بتوان آن زن را دارای پیکر ساعت‌شنی دانست. یک پیکر ساعت‌شنی دارای پستا ن‌های بزرگ، کمر باریک و نشیمنگا ه چاق‌تر نسبت به کمر است. این شکل بدن به دلیل شباهت آن با ساعت شنی با این نام شناخته می‌شود و به شکل کلی قسمت پستا ن‌ها و نشیمنگا ه پهنای تقریباً مساوی دارند در حالی که وسط (کمر) باریک‌تر است.