شوریده سر

شکاری یکی مرغ، شوریده سر ز خواب شب فتنه شوریده‌تر

ز روسی یکی شیر شوریده سر به گردن در آورده روسی سپر

سخن باید که جان گوید که تا در جان فرود آید نه هم چون بلبلِ شوریده سر بیهوده گو باشد

به ناگه یکی مست شوریده سر تن از بیم لرزان چو شاخ از تبر

بنای یکدلی چون گشت محکم زد آن شوریده سر زان راز محرم

گر طره برفشاند، آن عنبرین سلاسل شوریده سر به بویش، مشک از ختن برآید

خودگیر کآید نامه ای زو بر من شوریده سر خواندن نیارم، چون کنم زین چشم گریان نامه ای

گرت خاکپایان شوریده سر حقیر و فقیر آید اندر نظر

نهم در پای آن شوریده سر کو سر شوریده در پای تو دارد

ناگاه برآورد بدین رسوایی شوریده سر زلف تو شوری از ما