سرخ باد

دوستانش را ز شادی روی دائم سرخ باد دشمنانش را ز زاری روی دائم زرد باد

رخت سرخ باد و تنت دیر پای که بر من اجل دوخت زرین‌ قبای

گر سرخ بید را نبود رنج سرخ باد گل‌گل چراست در چمنش لاله‌گون تنا

سر تو سبز باد چون شمشاد رخ تو سرخ باد چون عناب

سر تو سبز باد از فر و گور دشمن از باران رخ تو سرخ باد از می و حلق دشمن از بسمل

تو را چشم حسودان کور باد از خار خودبینی تو را روی محبان سرخ باد از غازه ایمان

تا باد ساریش بسر آید ادب نمای آن سرخ باد سار چو سر کفته بادرنگ