ساز بادی
معنی کلمه ساز بادی در فرهنگ فارسی
معنی کلمه ساز بادی در دانشنامه آزاد فارسی
سازی که با جریان هوا (نفس نوازنده) به صدا درآید؛ فشار هوا، ستونی از موج طولی در داخل یک تقویت کنندۀ لوله ای مخصوص هوا ایجاد می کند، که گاهی یک یا چند زبانه را فعال می سازد. زیر و بم نت تولید شده به طول موج این هوا بستگی دارد. انواع اصلی سازهای بادی عبارت اند از صدا (آواز انسان)؛ سوت ها، شامل ریکوردرو فلوت؛ سازهای زبانه ای، شامل بیشتر بادی های چوبی؛ سازهای برنجی، مانند انواع هورن؛ و سازهای زبانۀ آزاد، مانند سازدهنی. قدیمی ترین سازهای بادی بازمانده از دوران نئولیتیک، در ۱۹۹۹ در منطقۀ هِنانچین به دست آمده اند. قدمت این شش فلوت استخوانی به ۷۰۰۰ تا ۵۷۰۰پ م می رسد.
جملاتی از کاربرد کلمه ساز بادی
بنابر اسناد و مدارک در دسترس، نوعی ساز بادی از خانواده نی و سرنا دست‌کم از سده‌های نخستین دورة اسلامی در ایران شناخته شده بوده، و در میان مردم بخشهایی از این سرزمین به کار می‌رفته‌است.
علاوه بر این، در قطعهٔ «ای درد! اینجا قلب رنجوری می‌تپد» فلوت جای ریکوردر را می‌گیرد که منحصراً در نسخه‌های قدیمی استفاده می‌شد. استفاده از ساز بادی برنجی برای روایت موسیقایی مصائب عیسی، مناسب در نظر گرفته نمی‌شده و به‌همین سبب در این اثر باخ نیز به‌کار نرفته‌است.
بالابان به معنای نوعی ساز بادی نیین به صورتهای بَلَبَن، بالَبَن و بالابَن در فرهنگهای لغات ترکی - روسی آمده‌است. در «لغت آذربایجانی - روسی»، بالابان به معنای ساز بادی نه چندان بزرگ و شبیه زُرنا (= سرنا)، در دائرةالمعارف موسیقی ترکی» بَلَبَن یا نایِ بَلَبَن با اشاره به مطلب جامع‌الالحان، نوشته عبدالقادر مراغی و «سازهای ترکی» نوشته فارمر، سازی بادی شبیه زُرنا، و در «فرهنگ موسیقی ترکی» بَلَبَن ساز بادی شبیه‌ساز نیین مِی متداول در ارزروم، تعریف شده‌است.