زمی

هر که عاشق نه، آدمی نبود؛ زو نشان به که در زمی نبود

کفی گل در همه روی زمی نیست که بر وی خون چندین آدمی نیست

زاهد نگشاید گره از کار تو روزه افطار زمی کن که شود حل مسائل

مه کی خرامد در زمی حوری نژاد از آدمی تو چشم جان را مردمی ما نیز هم بد نیستیم

آنجاست می و ساقی آنجاست همی پس درد و جهان به زمی و ساقی چیست

کشتی اندر شط می افکن و حکمت مفروش تا زمی حل کنمت قاعده جز رواصم

ای خداوند دو عالم که به شمشیر دو دم پاک روی زمی از فتنه ی دجّال کنی

خون دل ما بخورد چشمت پرهیز کجا زمی کند مست

گاو زمی از جنبش جیش‌تو ستو هست شیر فلک از آتش تیغ تو کباب است

کاخ فلک از تو برکشیده سطح زمی از تو آرمیده