عبدالاعلی

معنی کلمه عبدالاعلی در لغت نامه دهخدا

عبدالاعلی. [ ع َ دُل ْ اَ لا ] ( اِخ ) ابن السمح المعافری. پیشوای فرقه اباضیه افریقا و از شجاعان بود که به سال 141 هَ. ق. برتمام آفریقا تسلط یافت. منصور عباسی پنجاه هزار سوار بفرماندهی محمدبن الاشعث به سرکوبی وی فرستاد و ابن اشعث بر وی دست یافت. و او و یاران وی را بکشت. ( سال 144 هَ. ق. ) ( الاعلام زرکلی ).
عبدالاعلی. [ ع َ دُل ْ اَ لا ] ( اِخ ) ابن مسهر الغسانی الدمشقی ، مکنی به ابومسهر. از حفاظ حدیث بود. او را ابن ابی دارمه نیز خوانده اند. وی از بزرگان شام و عالم به احادیث و جنگ ها و ایام مردم و انساب شامیان بود. به سال 140 هَ. ق. متولد شد و در سال 218 هَ. ق. در بغداد درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ).

معنی کلمه عبدالاعلی در فرهنگ فارسی

ابن مسهر الغسانی الدمشقی مکنی به ابومسهر از حفاظ حدیث بود او را ابن ابی دارمه نیز خوانده اند وی از بزرگان شام و عالم باحادیث و جنگ ها و ایام مردم و انساب شامیان بود بسال ۱۴٠ ه متولد شد و در سال ۲۱۸ ه در بغداد درگذشت

جملاتی از کاربرد کلمه عبدالاعلی

وی بعد از درگذشت سید نصرالله مستنبط و سید ابوالقاسم خویی و سید عبدالاعلی سبزواری، مرجع تقلید شیعیان شد.
نیز در آن کتاب از عبدالاعلی نقل است که گفت: ابوعبدالله(ع) را بروزی گرم، در یکی از کوچه های مدینه دیدم.
وی در سال ۱۳۳۲ به نجف رفت و در طول ۲٫۵ سال، دروس سطوح را به پایان رسانید. سپس به دروس خارج فقه، رجال و حدیث و اصول پرداخت و نزد سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خوئی و حسین حلی و سید عبدالاعلی سبزواری به شاگردی پرداخت.