شکسته بسته

دیگر نه او توانست حرف بزند و نه من. یک لحظه سکوت بود. پس از آن، شکسته بسته اضافه کرد: صبح که در مغازه را باز کردم دیدم یادداشتی گذاشته برای خداحافظی؛ عذر خواهی از زحمت‌هایی که داده

چو زلف یار بپایش درافتم از سر ذوق شکسته بسته و آنگه درست برخیزم

از آنکه همچو زبانم شکسته بسته ی محنت چو ریر نیست گزیرم ز زخم و ناله و زاری

فلک کس را مسلم کی رها کرد شکسته بسته ای در کار ما کرد

دلم ربوده خط شکسته بسته اوست که مومیایی دلها خط شکسته اوست

می‌شکنی به زیر پا نای طرب نوای را چنگ شکسته بسته را لایق ساز می‌کنی

جز شکسته بسته بیرون چون تواند شد چو بود مرد مست و چشم کور و پای لنگ و راه تر؟

در عشق شکسته بسته دانی چونم لب بسته و دل شکسته دانی چونم

بموئی بسته از دلهای خسته شکسته بسته هر سو دسته دسته

گر اجازتی بیابم شکسته بسته جانی بدهم غرامتی آن نه قیامتی بر آمد

با خود اندیشیدم که از نتایج افکار خود سخنی چند شکسته بسته فراهم آورم و با آن جواهر ناسفته علی وجه التضمین و الاقتباس بیامیزم تا این را از آن زینتی من حیث الصورة و آن را از این رتبتی من حیث المعنی حاصل گردد.