سخن سنج

چنین گفت آن سخن ساز سخن سنج که برده بود عمری در سخن رنج

چنین گفت آن سخندان سخن سنج که در گنجینه بودش از سخن گنج

ز صدق و کذب سخن سنج را گزیری نیست چو صبح تیغ جهانگیر ما دو دم دارد

حکیم گنجه دانای سخن سنج که دارد گنج گوهر از سخن پنچ

خدایگان سخن سنج ناصرالدین شاه که در مدایح ذاتش محیط پرگهرم

آمد مگر ادیب سخن سنج هوشمند کاورده خوش بکف ورق اطفال بوستان

از سخن بیش تمتع به سخن سنج رسد از گهر بهره غواص همین یک نظرست

همان به که از نغمه گردم خمش درین تنگنای سخن سنج کش

شعر من و شعر دگران نزد سخن سنج چون...زرده دهی استی

بر آن نامه بر مهر شاهی نهاد بر آن ره نورد سخن سنج داد