لولاک

تا مگروا رهدم نفس از آن رنگ و فریب دل بدامان نبی صاحب لولاک آویخت

سقبت او را بود کنت نبیا ثبوت معنی لولاک بس رفعت او را جواب

فرموده به شأنت ایزد پاک لولاک لما خلقت الافلاک

افراخت چو در ماریه سبط شه لولاک خرگاه اقامت

مده ره به خود دیو ناپاک را مکش زاده ی شاه لولاک را

خیاط کارخانه ی لولاک دوخته دراعه ابیت ببالای مصطفی

هجا گفت پیغمبر پاک را خداوند دین شاه لولاک را

شهسوار توسن برقی و تازی بر سپهر چون شه لولاک بر پشت براق ای آفتاب

سر لولاک اوست در دو جهان زانکه از او میرسد بخلق عیان

که درخون کشید این تن پاک را که دلخون کند شاه لولاک را