غما

ایکه عاشق کشی و کینه کشی کیش تو شد بس غما کاین دل بیچاره ز کیش تو کشد

اگر چه روشنئی آورند در کارم بسا غما که ازین تیرگی بباید خورد

غم را دیدم گرفته جام دردی گفتم که غما خبر بود رخ زردی

از پرتو شمع ازل گر زنده شد جان چون شرر میرد چو گردد دور از و زین غصه غما کیم ما

ابدا یولد ترحه من فرحه و یصب غما منتهاه سرور