علی الصباح

شادی روی آنکه به شادی علی الصباح بر ما کند گشاده درِ دل گشای باغ

ز گریه ها که همی کرد دوش بریانی علی الصباح به رغمش برنج خندان شد

پس از هلاک به خاکم بیا که می‌ترسم علی الصباح جزا عذرخواه من باشی

خدمت مینا علی الصباح رسیدم ساغر صهبا علی الدوام گرفتم

گفتم مگر به خواب ببینم خیال دوست اینک علی الصباح نظر بر جمال دوست

قلعه که با قرن ثور دوش قرآن داشت وه که به قارون علی الصباح قرین است

بسا شده است که شه خفته شب بروی سریر علی الصباح بزندان و زیر زنجیر است

در ده علی الصباح به دفعِ خمار باده جانم زتشنگی به لب آمد بیار باده

چنانکه زهر بکام جهانیان کردی علی الصباح ز ز قوم بشکنی ناهار

شبنم نشسته بر ورق گل علی الصباح خواهی که روح تازه برآید بیار راح