سپه کش

مبین که تیغی و زنگی کسی تواند کرد بجز سپه کش آفاق فخر دین زنگی

سپهدار او توس نوذر نژاد سپه کش چو گودرز با فر و داد

در ملک غم سپه کش سلطان کربلاست هر کش فزون به بند بلا مبتلا کنند

بهو چل هزار از دلیران گرد به سالار تیو سپه کش سپرد

همی بسوزن رمحت بسا که بر دوزد سپه کش ظفرت کیسه های استظهار

صف آرای پیلی کمربند شیری جهانگیر گردی سپه کش سواری

بنعف و لطف حمایت سپه کش و جاندار ز چشم مست و لب لعل دایماً کرده

ز فیض عدل آن شاه سپه کش بهم جوشند در گل آب و آتش

سپه را که چون او سپه کش بود چه پیش آب دریا ، چه آتش بود

بهر جنس بگذاشت یک سر نفر که باشد سپه کش دران بوم و بر