غمگسار

رفتی و رفت از غمت ای غمگسار دل آرام جسم و طاقت جان و قرار دل

هلاک اگر شوم ز غم، چه غم که یار من تویی خوشا چنین غمی مرا، که غمگسار من تویی

امشب من و غمگسار تا روز دست من و زلف یار تا روز

اگر هزار غمست از جفای او بر دل هنوز بنده اویم که غمگسار منست

بگوش هوش شنیدم که هاتفی میگفت غمین مباش که ما یار غمگسار توایم

بی‌غم نیافته است کسی وصل غمگسار صائب شکایت از غم هجران چه می‌کند

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

گفتم به گه کار به کار آید یار وندر غم عشق غمگسار آید یار

از غم خود با که گویم، کز زبونیهای بخت یک جهان غم دارم و بی غمگسار افتاده ام

در وقت صبح چرخ نفس راست می کند یعنی که غمگسار جهان یار صادق است