روزی ده

همه خلق را اوست پروردگار خطابخش و روزی ده مور و مار

همی‌خواهم از کردگار جهان ز روزی ده آشکار و نهان

نخستین سخن را به نام خدای خداوند روزی ده رهنمای

بگو تا کیست مردم بی نوایی کفی خاکست و روزی ده بقایی

تا بود عالی سپهر و تا بود باقی مقام از قضای ایزد روزی ده جان آفرین

از برون تن است روزی ده وز درون دل است راه نمای

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ (۸۲) و روزی خویش آن میکنید که روزی ده را می‌دروغ‌زن گیرید؟

ره آموز و روزی ده و چاره گر بوند این سه مر بی پدر را پدر

قسام سپیدی و سیاهی روزی ده جمله مرغ و ماهی

بر در او رو که از اینان به اوست روزی ازو خواه که روزی ده اوست