رسائل

در آستانهٔ انقلاب، بازار کتاب گسترش یافت، اما در خود دورهٔ انقلاب، رسائل سیاسی و روزنامه‌ها جای کتاب‌ها را گرفتند. آمارها نشان می‌دهند که تعداد رسائل سیاسی از ۳۱۲ عدد در اوایل دهه ۱۷۸۰ به بیش از ۳٬۰۰۰ عدد در سال ۱۷۸۹ رسیده بود. همزمان، تعداد مشترکان روزنامه‌های پاریسی نیز به شدت افزایش یافت که منجر به کاهش درآمد ناشران شهرستانی و سوئیسی شد. پس از ۱۷۸۹، ناشران پاریسی روزانه ۳۰۰٬۰۰۰ نسخه از روزنامه‌های انقلابی چاپ می‌کردند. روزنامه‌نگاری مبتنی بر مقاله سیاسی بیشترین محبوبیت را داشت و موفق‌ترین روزنامه‌نگاران انقلابی نظیر مارا و بریسو به بازیگران سیاسی مهمی تبدیل شدند.

ابواسحاق صابی، ابراهیم بن هلال، یگانه ی زمان خویش در بلاغت و وحید عصر خود در نگارش است که در خدمت خلفاء و کارهای بزرگ و دیوان رسائل نود سال عمر بکرد.

در فنون سحر بسیاری رسائل گفته‌اند چشم او بالغ‌تر از کل رسایل آمده

وز صدق ز جمله رسائل بودی بسم الله آن رساله بسمل بودی

امام صادق(ع) را پرسیدند زچه رو خطبه ها و رسائل و اشعار، آدمی را زود ملول همی کند اما قرآن هر چه اعاده شود، ملولی نیاورد؟

اذا غیبت اشباحنا کان بیننا رسائل صدق فی الضمیر تراسل

بروزگار سزد منشی رسائل تو عمید ملک بود یا نظام ملک حسن

همه کس را به من وسیلت بود این رسائل نوشته آن اشعار

بسیار رسائل بروزگار دراز بقاضی امام سعدالدین بغدادی و خواجه امام عزالدین و امام ضیاءالدین و خواجه کامل الدولت و الدین نوشتم که مجلدات بود، اما این ساعت مدتی بودکه بنوشتن عزم نداشتم، و تقصیر می​بود و می​افتاد. و چنان قصد که در اوقات ماضی می​بود بمن اکنون نمی​بود، از بهر آنکه مدتی بود که دل این شیفته از زبان می​شنود که زبان قایل بودی و دل مُستمع. در آن وقت قصد و عزم نوشتن بسیاری می​افتاد؛ اکنون مدتیست که زبانم از دل می​شنود دل قایل است و زبان مستمع. و این بیچاره را اوقات و حالات بوالعجب روی می​نماید مدتها و وقتها می​باشد.

ابراهیم بن محمّد بن عبدالرحمان دُسوقی با کُنیهٔ ابواسحاق و لقبِ برهان‌الدین (۱۴۳۰–۱۵۱۳) صوفی و فقیه شافعی شامی مصری‌تبار بود که بر صوفیهٔ روزگار خود شدید الانکار بود و ابن طولون او را «صوفی یکتا در دمشق» نامیده است. رسائل فی التصوف از آثار اوست.