ره توشه

نه جای تست زین دل گوشه بردار رهت پیشست رو ره توشه بردار

راهی که درو پای ز سر باید کرد ره توشه درو خون جگر باید کرد

گر راه دراز است، چه اندیشه که پنهان ره توشه از آن منظر منظور گرفتیم

گر راه درازست، چه اندیشه؟ که پنهان ره توشه ازان منظر منظور گرفتم

زاد این ره نیست جز محو و فنا اندرین ره توشه گر داری درآ

برداشت بدو که خوردم این است ره توشه و ره نوردم این است

نهادم عقل را ره توشه از می ز شهر هستیش کردم روانه