دامن افشاندن

بر گهر گرد یتیمی آبروی عزت است از غبار هستی ما دامن افشاندن نداشت

صدا بر ششجهت‌می‌پیچد ازیک دامن افشاندن جهان صید کمند وحشیی‌ کز خویش رم دارد

آه بی‌اختیار از سر درد دامن افشاندن است دل‌ها را

دست شستن نیست چندان کاری از موج سراب دامن افشاندن به دنیا از قصور همت است

به شمع آگهی یک بار نتوان دامن افشاندن که غفلت نیز چندی گرم دارد جای خوابیده

چو شد نزدیک از گرد تکاپوی غبار دامن افشاندن ز آنسوی

سر همّت فشانیی که بجاست دامن افشاندن از دنی دنیاست