خوش خرام

هر که می آید به شهر ای خوش خرام جمله صیادند از خاص و عوام

بگرد بیت الحرام طواف بر من حرام ای صنم خوش خرام کعبۀ من کوی تست

کو صبا تا ره به سرو خوش خرام من برد گه سلام او رساند گه پیام من برد

ای گل تو خوش خرام به باغ و کنار آب تا«ترکی» ات شود ز وفا آبیار باغ

چو شاه خوش خرام آمد جز او بر من حرام آمد چه بی‌برگم ز هجرانش اگر در باغ و جناتم

یکی صد شد ز سرو خوش خرام او جنون من چه حرف است این که کم می گردد از آب روان سودا؟

سازد لب و دهان تو ای کبک خوش خرام گیرنده تر ز چنگل شهباز بوسه را

حرف الف نبود همان در میان حزین در دل خیال قامت آن خوش خرام بود

شمایلی که شنیدم به عمر خویش ز طوبی همه معاینه در سرو خوش خرام تو یابم

ای من غلام سرو قد خوش خرام تو کامروز همچو سرو خرامان خوش آمدی