خیره رای

نه گرفتار آمدی به دست جوانی معجب خیره رای سر تیز سبک پای که هر دم هوسی پزد و هر لحظه رایی زند و هر شب جایی خسبد و هر روز یاری گیرد.

گفت خواهم که سوی روم شوی برِ آن خیره رای شوم شوی

ظالمی خیره رای هر جایی چون ورا پیش شاه بستایی

دو اهل فضل و دو آزاده و دو ممتحنیم دو خیره رای و دو خیره سر و دو خیره بصر

وگر بیم داری به دل یک زمان شود خیره رای از بد بدگمان

سپهبد بدو گفت کای خیره رای یکی ناتوان را چه خوانی خدای