خدود

همیشه تا بفرازند گردن و نازند بتان خلخ و کشمیر از خدود و قدود

« که‌ عیو‌‌ن است‌ و جفون‌ است‌ و خدود است و قدود»

رفت گل و سرورا لطف خدود و قدود رو به فلک شد فراز سوی سمک شد فرود

هرجاکه نهی پای خدود است و جباه است هرجاکه‌کنی روی قلوبست و رقاب است

قال النبی صلی اللَّه علیه و آله و سلم یرسل علی اهل النار البکاء فیبکون حتی تنقطع الدموع ثم یبکون الدم حتّی یری فی وجوههم کهیئة الا خدود لو ارسلت فیه السفن لجرت، و انّ الحمیم لیصبّ علی رؤسهم فینفذ الجمجمة حتّی یخلص الی جوفه فیسیل ما فی جوفه، حتّی یمرق من قدمیه و هو الصهر ثم یعاد کما کان.