دامن چاک

ای لاله دلسوخته دامن چاک داری رخی از داغ درون آتشناک

بر جمال و چهرهٔ او عقل‌ها را پیرهن نعرهٔ عشق از گریبان تا به دامن چاک زد

بر مشامم بوی او هرگاه آمد از نسیم همچو غنچه از گریبانم به دامن چاک ریخت

چند گویند که رسوا شدی از دامن چاک چاک دل را چه کنم، گیر که دامن دوزم؟

مصری یوسف نگارش را چو دامن چاک زد صد هزاران پیر کنعان است در بیت الحزن

اگر به دامن چاک آمدم در این گیتی هزار شکر که رفتم چو گل به دامن پاک

از دامن چاک یار دلسوز یک پاره بیار و بر کفن دوز

هرکه امید مداوا دارد از آن لب سلیم دامن چاک دل از دست مسیحا می‌کشد

شخص خصمش چو مرده دامن چاک دهن او چو گور گشته ز خاک

مردی باید قلندری دامن چاک تا بر گذرد عیاروار و چالاک