ثنی

سکنت الارض لکن عظم قدری ثنی عن مدح اهلیها عنانی

از آن شراب، که نوشد ز وی و ثنی ز مستیش شود آسوده از خیال و ثن

دل دید چه پا بست سر کوی توام گفت در کعبه که دیده است مقید و ثنی را