ذوی

تراب نعل الامام کحل ذوی الابصار بل کیمیاء بغداد

فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها ای وخامة عاقبة امرها فی الدّنیا. وَ کانَ عاقِبَةُ أَمْرِها فی الآخرة «خسرا» ای خسارا و هلاکا. خسروا انفسهم و اهلیهم، ثمّ فسّر فقال: أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِیداً یعنی: عذاب النّار. فَاتَّقُوا اللَّهَ و احذروا معاصیه. یا أُولِی الْأَلْبابِ الَّذِینَ آمَنُوا یا ذوی العقول المؤمنین. لبّ کلّ شی‌ء: خالصه. و قیل: اللّبّ: القلب. قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْراً یعنی القرآن.

اضحت مساکن سادات اولی خطر ظلت منازل اشراف ذوی همم

حظّ عقلی که بعد ازین دنیاست جاودان جنت ذوی القرباست

عالم اگر دشمن است چون تو پناهی چه غم؟ رد شطاط الذی، عند ذوی الاقتدار

هرکه او را روی بنمود آن شروح یافت او نور ذوی آلاف روح

رأیت ذوی الحاجات حول بیوتهم قطینا لهم حتی اذا انبت البقل‌