حاش

شاهد خامی است جوش باده در آغوش خم حاش الله شکوه از ناسازی گردون کنم

مستی ما ز می عشق دلارام بود حاش لله که پی ساغر و پیمانه رویم

این نبودی از حسد یا بغض و کین حاش لله کی ملک هست اینچنین

جامی از خرقه پشمینه فقر آسودیم حاش الله که دگر ناز قصب باف کشیم

کزین دهر نااهل حاش الوجوه خری حر که یک نوبرم آرزوست

گفتم او را حاش لله این تساوی شرط نیست لاله هرگز کی کند رمحی و سوسن ناچخی

قبهٔ اسلام را هجو ای مسلمانان که گفت حاش لله بالله ار گوید جهود خیبری

گرنه چون من ز دردمندانی حاش لله، که درد من دانی!

تو چه از حکمت به دست آورده‌ای حاش لله، ار تصور کرده‌ای

آنچه با من می کند چشم سیاهت با اسیر کافر اندر کافرستان حاش لله چون کند؟