حاش لله

قاصدان زو باز گشتند آن زمان حاش لله حاش لله دم‌زنان

جور او راحت دل و جان است حاش لله کجا بود آزار

عشق چون بر جمال ذات بود حاش لله که بی ثبات بود

گر بشمشیر جفاهام پی جانم بزنی حاش لله که بجز گرد وفا برگردم

هست در گوشم چو حلقه انقیاد حاش لله گوشوارم گو مباد

جای سرو قامتت در جان نمی گیرد الف حاش لله کی الف با آن قد موزون یکیست

چون نگهدارم که بی خوبان نبودی یک زمان حاش لله دل نبوده ست، این بلای خویش بود

هر که را شد دیده مأوای خیال عارضت آرزوی خلد و رضوان حاش لله چون کند؟

کار تو با یار تو اندر میان دارد مهم حاش لله یاد اگر از یار پارین می‌کند

حاش لله مباد یعنی هجو راستی جای حاش لله است