ثناگر

چنانکه بنده معزّی به جان ثناگر توست دعاگرست تورا جان بنده برهانی

صلهٔ مدح، گوشهٔ نظری به حزین ثناگر اندازد

زبان ثناگر درگاه مصطفی خوشتر که بارگیر سلیمان نکوتر است صبا

مدح تو گفت سیف فرغانی ذره یی شد ثناگر خورشید

چنبر چرخ حلقه در او حلقه قدسیان ثناگر او

خامه چه سان افکند ، دست ثناگر که هست فرض به ما و قلم، حرمت هم داشتن؟

آیا ستوده ولی نعمتی که گاه سخن ثناگر تو زبهر تو مُستَحِقّ ثناست

خاصه کسی چو من که ز اخلاص جان ترا هم بنده هم ثناگر و هم مدح خوان بود

مردی باشم ثناگر و شاعر بندی باشد محل و مقدارم

هرگه که ثنای تو گفت خواهم گردد سخن ثناگر من