تاب و طاقت

بازگرد ای مایهٔ تسکین که تا رفتی تو رفت از تن من تاب و طاقت وز دل من صبر و هوش

بال و پر شاید و میرم که درین بند گران تاب و طاقت به خم دام بلا گشت تلف

مدار چشم صبوری مکن شکیب تمنا بدین تحمل و تسلیم و تاب و طاقت و توشم

بهر چه باشد او را تاب و طاقت کند اعطا ز مجدش با لیاقت

ندار عشقم و با دل سر قمارم نیست که تاب و طاقت آن مستی و خمارم نیست

مرا در آینهٔ دل نمود جانان عکس که هیچ آینه را تاب و طاقت آن نیست

که تاب و طاقت عشقم نمانده است دلم حیران و سرگردان بمانده است

هر لحظه داغ و حسرت و اندوه و درد بیش هر نظره تاب و طاقت وآرام و صبرکم